Strona główna    Kontakt z Redakcją NFA    Logowanie  
Szukaj:

Menu główne
Aktualności:
Gorący temat
NFA w mediach
NFA w opiniach
Jak wspierać NFA
Informacje

Linki

Rekomenduj nas
Redakcja
Artykuły
Nowości
Europejska Karta     Naukowca
Patologie środowiska     akademickiego
Oszustwa naukowców
Mobbing w środowisku     akademickim
Etyka w nauce i edukacji
Debata nad Ustawą o     Szkolnictwie Wyższym
Perspektywy nauki i     szkolnictwa wyższego
Czarna Księga     Komunizmu w Nauce i     Edukacji

Wszystkie kategorie
Inne
Reforma Kudryckiej
Postulaty NFA
Reformy systemu nauki
WHISTLEBLOWING
NFA jako WATCHDOG
NFA jako Think tank
Granty European Research Council
Programy,projekty
Kij w mrowisko
Kariera naukowa
Finanse a nauka
Sprawy studentów
Jakość kształcenia
Społeczeństwo wiedzy
Tytułologia stosowana
Cytaty, humor
Listy
Varia
Czytelnia
Lustracja w nauce i edukacji
Bibliografia NFA - chronologicznie
Subskrypcja
Informacje o nowościach na twój e-mail!
Wpisz swój e-mail i naciśnij ENTER.

Najczęściej czytane
Stanowisko NIEZAL...
Tajne teczki UJ, ...
Mobbing uczelniany
Amerykańska konku...
O nauce instytucj...
Inna prawda o ucz...
Powracająca fala ...
Urodzaj na Akadem...
Darmowy program a...
Jasełka akademick...
Menu użytkownika
Nie masz jeszcze konta? Możesz sobie założyć!
Strefa NFA
Statystyki

użytkowników: 0
gości na stronie: 130


Polecamy

NFA na Facebook'u

Ranking Światowych Uczelni 2009







Artykuły > Patologie środowiska akademickiego > List do NFA - Moje doświadczenia z CK - część druga

Dzięki poznaniu zasad funkcjonowania układu przedsionkowo-móżdżkowego można dopiero wyjaśnić od podstaw wiele zjawisk związanych z układem równowagi. Ja nie muszę się podpierać publikacjami w zagranicznych czasopismach, bo znam doskonale na jakim poziomie ta dziedzina tam funkcjonuje. Nie muszę mieć tysiące publikacji bo to o niczym nie świadczy. Przed habilitacją miałem opublikowanych 35 prac, głównie z dziedziny otoneurologii. Po habilitacji Pan Prof. G. Janczewski w recenzji mojej pracy napisał - obecnie nie ma miejsca na nowe własne teorie, w nauce nie ma demokracji i się nie dyskutuje. Zatem postawił szlaban na moje prace. W nauce bywa tak, że niekiedy odkrycia jednego naukowca decydują o epokowym przyspieszeniu rozwoju danej dyscypliny. Podstawowym testem kalorycznym, który stosuje się w diagnostyce otoneurologicznej jest dwutermiczny test Fitzgeralda-Hallpikea wprowadzony do praktyki w 1942r. W teście tym ocenia się reakcje oczopląsowe po stymulacji błędnika bodźcem ciepłym (44 st. C) i zimnym (30 st. C). Wylicza się głównie niedowład kanałowy i przewagę kierunkową. Początkowo uważano, że wykrycie w ocenie błędników symetrycznej przewagi kierunkowej świadczyć może o ośrodkowym uszkodzeniu narządu przedsionkowego. Jednak z czasem zaczęto uważać, że symetryczną przewagę kierunkową można rejestrować zarówno w uszkodzeniach obwodowych jak i ośrodkowych. Dlatego też w 1969r w Stanach Zjednoczonych Pan Prof. Torok N. zaproponował do diagnostyki układu przedsionkowego jednotermiczny test, różnicujący uszkodzenia obwodowe i ośrodkowe. Do literatury krajowej test Toroka wprowadziłem w latach dziewięćdziesiątych. W teście tym stosuje się bodziec słaby (10ml wody o temperaturze wody 20 st.C podaje się do uszu w czasie 5 sek). i silny (100ml wody o temperaturze 20 st. C podaje się do uszu w czasie 20 sek). Porównuje się reakcje uzyskane po słabym i silnym bodźcu. Możliwe jest otrzymanie siedmiu różnych odpowiedzi. Stwierdzenie zjawiska vestibular decruitment, kiedy po słabym bodźcu otrzymuje się większą reakcję oczopląsową niż po bodźcu silniejszym i kiedy wskaźnik jest mniejszy niż 1,1, świadczy to wg. autora testu o ośrodkowym charakterze uszkodzenia. Kiedy reakcja po silnym bodźcu jest znacząco większa niż po słabym bodźcu i kiedy wskaźnik wynosi 3,5 i więcej, świadczy to o obwodowym charakterze uszkodzenia i zjawisko to nazywa się vestibular recruitment. Od 20-stu lat stosuję w swojej Pracowni Badania Układu Równowagi oba te testy i muszę stwierdzić, że nie jest prawdą, że test Toroka pozwala różnicować obwodowe i ośrodkowe uszkodzenia układu równowagi. Zjawisko vestibular decruitment stwierdza się zarówno w obwodowych jak i ośrodkowych uszkodzeniach. Jedynym testem pozwalającym różnicować uszkodzenia obwodowe i ośrodkowe jest własna próba dynamiczna. Pomimo tylu lat od zastosowania po raz pierwszy tych testów, nie przedstawiono podstaw teoretycznych dla wytłumaczenia uzyskiwanych odpowiedzi w obu testach. Dopiero odkrycie przeze mnie zasad działania układu przedsionkowo-mózdżkowego pozwoliło na wyjaśnienie zjawiska habituacji oraz zjawiska przewagi kierunkowej, tym samym dało to podstawy teoretyczne dla wyjaśnienia uzyskiwanych odpowiedzi w obu prezentowanych wyżej testach. Zatem szkoda czasu abym na siłę próbował umieszczać swoje prace w czasopismach zagranicznych i czytać następnie bzdurne recenzje. Wszyscy próbują bronić swojego dorobku życiowego. To jest normalne i dlatego się nie dziwię, że nowe odkrycia mają taką ciężką drogę do przebicia się. W Polsce prosiłem swego czasu jednego z profesorów aby ułatwił mi publikację w czasopismach krajowych. Odpowiedział, że musi się rozeznać w sytuacji geopolitycznej. I tak już zostało. Na posiedzeniu jednego z Oddziałów Polskiego Towarzystwa Otolaryngologicznego chcąc podczas dyskusji wyjaśnić zebranym zasady zjawiska habituacji, odebrano mi mikrofon. Zatem nie chodzi tu o naukę a o politykę.



strony: [1] [2] [3] [4]
nfa.pl

© 2007 NFA. Wszelkie prawa zastrzeżone.
0.025 | powered by jPORTAL 2